Wat opvalt in de klas van Caroline is dat de kleuters al zoveel te weten zijn gekomen over de ruimte. Ik zat vandaag weer in de praatronde, niet om mee te praten, maar om te luisteren. Ik blijf vinden: de leraar maakt het verschil.. Volgens mij zijn de kinderen bij Caroline goed af. Er is zeer zeer veel te beleven, ik zie geen kleuter "afhaken". Telkens weer is er iets nieuws wat boeit. De dingen volgen elkaar aan een zeer vlug tempo op en wie iets langer met iets wil bezig zijn kan dat ook. Regelmatig wordt er "verzameld" in de praathoek, dan is er weer een verhaal, of een lied, of iets om naar te kijken, of iets te doen. Caroline gebruikt vanalles om dingen uit te leggen: ze geeft uitleg bij de prenten in de boeken, en dan gaan de kinderen filmpjes zoeken op youtube. Volgens Caroline blijven de kinderen heel geconcentreerd en gefascineerd surfen en kijken naar de filmpjes. Het maakt niets uit of in de filmpjes Engels of Nederlands of een andere taal wordt gesproken. De beelden zijn interessant genoeg. Caroline zet de pc klaar op de juiste pagina met de juiste zoektermen. De kinderen surfen dan naar de "hits" die deze zoekactie opleverde.
In de klassen is voor elk kind een "leefboek" aanwezig. Dit verhuist van thuis naar school en omgekeerd. Ook ouders vullen thuis samen met de kinderen de leefboeken aan. Zo zie je ook dat het thema ook thuis leeft: ouders en kinderen kleven de krantenartikels in de leefboeken en geven daar ook commentaar bij. "Mijn mama weet echt àlles over de ruimte" zei Iskander. Eigenlijk moet je ook zeggen dat de thuissituatie van kinderen verschilt. Kinderen die thuis worden gestimuleerd en antwoorden krijgen op hun vragen zullen ook meer te weten komen, kennis en vaardigheden verwerven aangepast aan hun leerstijl en vermogen. In alle klassen waar ik de laatste weken op bezoek was waren er honderd-en-één materialen over ruimte en ruimtevaart: boeken, cd's, posters, speelgoed, zelf geknutselde kunstwerken...allemaal meegebracht van thuis. Kinderen die dan van thuis ook nog eens meegenomen worden naar musea, Technopolis, die thuis alle mogelijke multimedia ter beschikking hebben,...dat maakt dan ook wel een verschil in leren en vragen stellen op school.
De kleuters wilden een apart plakboek voor dit project. Ze googelen naar afbeeldingen en de prenten die hen interesseren mogen ze printen ze om in hun plakboeken te kleven. Hierdoor zie je ook wat hen interesseert: het leven, het échte leven in de ruimte: wat doet een astronaut, hoe leeft hij daar, hoe wast hij zich, hoe poetst hij zijn tanden, waar houdt hij zich mee bezig... het valt me hier op dat de kinderen vooral bezig zijn met de realiteit. Het zou kunnen dat Frank De Winne daar voor iets tussenzit want nu staat er ook veel informatie in de krant en is er ook veel over de ruimte te zien op tv. Maar toch.
Caroline speelt daar echt fantastisch op in vind ik: in boeken zoekt ze naar prenten over het ruimtestation, hoe het er vanbinnen uitziet. Ze toont dan tijdens de praatronden geen volledig boek, maar één of twee prenten over het onderwerp waar kleuters vragen over hebben. Bij de prenten geeft ze dan een korte, maar zeer levendige uitleg. De rest legt ze dan met met handen en voeten uit aan de kleuters die écht geïnteresseerd, geen enkele uitgezonderd zitten te luisteren en te kijken. Caroline legde vandaag uit dat astronauten soms ook naar buiten gaan. Hier zie je hoe ze dat illustreert door zich vast te binden aan Iskander. Iskander is dan de raket en daar hangt Caroline aan vast. Als het lint los gaat dan gaat Caroline dood want dan heeft ze geen zuurstof meer. In de ruimte is geen zuurstof. Meteen legt ze ook uit waarom zij niet en de astronauten wel blijven zweven. Zij valt op de grond want zij is nu op de aarde. Maar een astronaut die gaat dood en blijft eeuwig zweven in de ruimte omdat hij stikt. De manier waarop Caroline dit aanpakt zorgt er ook voor dat de kleuters van 3 even geboeid zitten te kijken als de kleuters van 6, die dan misschien iets méér kunnen verwerken. Het zorgt er volgens mij ook voor dat kinderen kansen krijgen om elk op een eigen niveau te leren. De kinderen pikken op waar ze aan toe zijn, leeftijd speelt daarbij maar een heel kleine rol.
Aan het gezicht van Tobe kan je zien hoe die meeleeft met het verhaal van Caroline die stikt omdat ze geen zuurstof meer heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten