Even een update van het oma-spel

Oma gaat de ruimte in! gaat zo langzamerhand naar de eindfase. Op dit moment worden alle onderdelen voor het spel aangemaakt zodat alles kan worden gedownload van onze website.
Simon, onze webdesigner is druk doende de website te ontwikkelen en alle spelelementen te lay-outen.

Hier zie je bijvoorbeeld wikkels die je zal kunnen downloaden en rond melkflesjes kleven.(Op de achtergrond: de emmer om vulkaanas uit de Katla op te vangen) In de melkflessen worden muntstukjes gestoken. In elke planeetfles een ander aantal muntstukken. Met de muntstukken kunnen kleuters leren tellen en kunnen ze een scheikunde-experiment doen: ze verwijderen de oxidatielaag van koper.

De melkflessen zijn onbreekbaar en passen in kleine kleuterhandjes. Ze zijn ook spotgoedkoop: melk opdrinken en de fles eens omspoelen. De kleuters kunnen de wikkels van de melkflessen zelf versieren of de leerkracht kan de wikkels downloaden van de website.

Op de dopjes kan je ook planeten kleven en daarmee nog een extra spelletje spelen. Afhankelijk van het melkmerk bestaan er ook verschillende kleuren dopjes.
De flessen kunnen ook worden gebruikt om de namen van de 8 planeten te leren, ze te rangschikken op basis van hun afstand tot de zon, of ze door ze een ander soort wikkel te geven te verdelen in twee soorten planeten: rotsplaneten en gasplaneten, ... je ziet: met een simpele melkfles kan je heel wat wetenschappelijke kennis overbrengen.

Op een lesfiche staat voor de leerkracht uitgelegd hoe je met behulp van deze melkflessen aan kinderen kunt tonen dat je niet op elke planeet evenveel weegt en dat dit komt omdat de zwaartekracht van elke planeet verschillend is. Voor een deskundige wetenschappelijk uitleg krijgen we hulp van professoren fysica.

Foto's uit IJsland

We kregen deze fascinerende foto's van Ingimar Karlsson uit IJsland. Ingimar woont niet zo ver van de Eyafjallojokull, 100 miles, dat moet ongeveer 160 km zijn. Ingimar hoort van waar hij woont het gerommel van de vulkaan. Beelden zeggen meer dan woorden.
"I live about a 100 miles away from the crater, when the air is highly concentrated and foggy, the roar from the vulcano can be heard all the way to my home. Unbelievable"

Het gat in de ozonlaag is jarig

Geen leuke verjaardag: 25 jaar geleden ontdekten wetenschappers een onrustwekkende daling van de ozonconcentratie boven Antartica: het gat in de ozonlaag.
De ozonlaag beschermt ons tegen de ultraviolette stralen van de zon. Zonder die beschermende laag rond de aarde kan de mens niet overleven.
Grote boosdoener is de industrie, de drijfgassen in spuitbussen. Leiders van landen over de hele wereld ondertekenden een protocol: iedereen moest inspanningen leveren om het gat weer te dichten. Drijfgassen werden wereldwijd verboden.
Maar het gat is nog lang niet dicht. Iedereen zou zijn steentje moeten bijdragen...

Vaarwel Atlantis

Atlantis is de vierde van vijf spaceshuttles waarmee sinds 1985, de Amerikanen over en weer vliegen naar het I.S.S., het International Space Centre. Vrijdag 14 mei 2010 vertrok Atlantis voor haar laatste vlucht.
Eén voor één worden de space shuttles aan de kant gezet. Het is nog even wachten voor een nieuw vervoermiddel klaar zal zijn. Ondertussen kunnen de Amerikanen gebruik maken van de Soyouz capsules.

Kennislink

mijmeringen van een ruimteblogger

De mens zoekt op allerlei manieren naar buitenaards leven. De Voyager 2, uit het bericht hieronder, heeft aan de buitenkant een duidelijk zichtbare 'golden record' hangen. Een soort grammofoonplaat met een 'samenvatting van de aarde', afbeeldingen, natuurgeluiden, begroetingen in 55 talen, muziekopnames en gedrukte teksten met uitleg.
Ook de Pioneer 10, een ruimtesonde die op weg is naar één van de tot nog toe ontdekte planeten buiten ons zonnestelsel heeft een boodschap bij zich voor buitenaards leven. Een soort plakkaat met boodschappen.

Dat doet me mijmeren over de volgende vraag:
zou er, behalve mijn dierbare collega's in de VUB, wel ergens iemand zijn die de schrijfsels op deze blog ooit leest? Letters, foto's, tekeningen, filmpjes, mijmeringen, .. grote kans dat alles wat op deze blog staat, gewoon verdampt, wordt ondergesneeuwd, verdwijnt als een nietig fait divers op het Wereld Wijde Web. Een beetje zoals de planeet aarde niet meer is dan een fait divers in het heeal.

Weet je wat? Laat ik eens een onderzoek doen, net als Nasa, Esa, ... Als iemand deze blog leest, stuur ook eens een teken van leven, een plakkaat, een tekening, een muziekopname, een gedrukte tekst, een mail.. contactknop bovenaan rechts.


de 'golden record' van de Voyager 2

de plaquette van de Pionier 10

Over ruimtetuigen, nonsens en aliens

bron: De Gentenaar, 12 mei 2010

Mensen zijn altijd al nieuwsgierig geweest naar hoe de ruimte eruit ziet. Onze voorouders keken naar omhoog, zagen de zon, de maan en de sterren en probeerden een verklaring te vinden voor wat ze zagen. Als je bedenkt hoelang we al "bestaan", dan is het eigenlijk nog niet zo heel lang geleden dat de mens dacht dat de aarde plat was.
Dankzij instrumenten die de mensen hebben uitgevonden, kwamen we meer en meer te weten over de ruimte. Sinds de ontdekking van de telescoop weten we hoeveel planeten er zijn in ons zonnestelsel, werden uiteindelijk ook Uranus en Neptunus ontdekt. Voorlopig zijn deze twee planeten de zevende en achtste planeet in ons zonnestelsel.

Maar mensen hebben nog meer instrumenten uitgevonden om de ruimte te verkennen. 33 jaar geleden, in 1977, werd een ruimtetuig naar de ruimte gestuurd: de Voyager 2. De Voyager 2 moest op zoek gaan naar leven in de ruimte: effe kijken of er niet ergens een aliën te vinden was met wie we op één of andere manier kunnen communiceren.
Na 12 jaar reizen was het eerste deel van de reis volbracht: de Voyager passeerde eerst Jupiter, dan Saturnus, Uranus en ten slotte ook Neptunus. Dankzij de signalen die de Voyager naar de aarde stuurde konden we meer te weten komen over deze planeten.
En dan begon het volgende deel van de reis: steeds verder en verder weg van de aarde reizen, ...

Zo verkent de mens de ruimte. De Voyager is nu zo'n 13,8 miljard kilometer van de aarde verwijderd. Een afstand waar een mens als ik zich eigenlijk zo goed als niets meer bij kan voorstellen, ik weet niet hoe het met uw voorstellingsvermogen is gesteld.
Boodschappen die naar de Voyager worden gestuurd, doen er 13 uur over om de Voyager te bereiken. En dan duurt het nog eens even lang vooraleer een antwoord de aarde bereikt. De onderzoekers hebben berekend dat het nog 5 jaar duurt vooraleer de Voyager de grens van ons zonnestelsel bereikt. Elk jaar legt hij 3,3 keer de afstand van de aarde tot de zon af.

In ons zonnestelsel is maar één ster te bespeuren: de zon.
Om nog een zon te kunnen vinden moeten we al buiten ons zonnestelsel gaan speuren, nagaan of er rond andere sterren ook leven te vinden is. In ons zonnestelsel zijn wij mensen voorlopig het enige leven dat al is ontdekt.

Ons zonnestelsel is eigenlijk maar een heel klein onnozel deeltje van onze melkweg. Behalve onze melkweg zijn er dan nog eens een heleboel andere melkwegstelsels. Hoe kan je je dan nog voorstellen hoe petieterig en nietig een aardbolletje is in een zonnestelsel dat wij al gigantisch vinden, dat een tuig als de Voyager 2 nog 40 000 jaar moet reizen vooraleer hij de dichtsbijzijnde ster tegenkomt...

tjongejonge,... als je weet dat we eigenlijk geen zorg dragen voor onze planeet: we putten alle energiebronnen uit, we kappen regenwouden weg, beschadigen de ozonlaag die alle leven mogelijk maakt, we vervuilen de waters en de lucht,... Zal de aarde het nog 40 000 jaar uithouden vooraleer we ze volledig zullen vernietigd hebben? Ik heb geen idee.

Nu is er iets aan de hand met de Voyager 2. De signalen die de wetenschappers van de NASA ontvangen kunnen ze niet meer begrijpen. De Voyager stuurt nonsens terug staat er in de krant. Sinds 3 weken al. Gaat het om een computerstoring of een communicatiefout? Dat weten ze niet. In elk geval kunnen ze niets aanvangen met die signalen. En hij is zelfs ons zonnestelsel nog niet uit.

Misschien bestaat er in een ander zonnestelsel wel een planeet met intelligent leven en zijn ze ginder ver weg ook op zoek naar een andere vorm van leven, en komen ze heel misschien de Voyager 2 nog tegen en sturen ze ons een boodschap vanaf hun eigen planeet.

One never knows...